Sedef, kabuklu deniz canlılarının kabuklarının iç yüzeyinden elde edilir. Sedefçilik; Sümerlerde doğdu, en parlak dönemini Osmanlı’da yaşadı.
Sedef taşı, aslında yumuşakçaların kabuklarının bir salgısıdır. Organik kökenli bir süsleme materyalidir. Yumuşakçaların (mollusca), kabuk kısımlarının iç yüzeyinde oluşur. Örneğin, midye, istiridye gibi canlıların kabuklarının beyaz ve parlak iç yüzeyidir. Karadaki bazı fosillerde de bulunabilen sedef, hem denizde hem de karada bulunabilen nadir taşlardan biridir. Sadelik, zarafet, bereket, uzun ömür, cesaret ve gücü temsil eder. Bilimsel olarak kanıtlanmamış olsa da sedefin şifa verdiğine inanılır. Sedefin temsil ettiği terimleri kendi bünyesinde bulunduran veya bulundurmak isteyen insanlar takı ve süs eşyalarında sedefi tercih etme eğilimindedir.
Sedef Kakma
Sedef işçiliği, ‘oyma’ ve ‘kakma’ usulü ile yapılıyor. Sedef kakma, ayrıca sedefçilik ya da sedef işleme olarak bilinen teknikte sedef, ahşap üzerine açılan çukur veya oymalara yerleştirilir ve tahtaya temas eden yüzeyden düşmelerini önleyecek yapıştırıcılar sürülür ya da sedeflerin etrafı madeni tellerle çevrilir. Bağa, fildişi, kemik, çeşitli filetolar ve altın, gümüş gibi kıymetli madenler de sedefkârlıkta kullanılan malzemelerdir.